Sinds 2017 hangt Vierkantrohre Serie D van Charlotte Posenenske als een bevreemdende clip-on aan de zijgevel van het Braempaviljoen. Het kunstwerk bestaat uit een set van zes holle vormen uit gegalvaniseerd metaal die onderdelen lijken te zijn van een industriële ventilatieschacht. De elementen zijn modulair zodat de sculptuur aangepast kan worden aan de plek waar het geïnstalleerd wordt. Hierdoor komt het idee van auteurschap op losse schroeven te staan. Terwijl andere kunstenaars in die tijd multiples (beperkte edities) maakten, werkte Posenenske volgens het industrieel productieproces. Het basismodel, of liever het concept, is oneindig reproduceerbaar. Posenenske verwierp de commerciële kunstmarkt en bood haar werk aan materiaalkost aan. Haar objecten hebben niet de status van origineel en exclusief kunstwerk. Enkel een certificaat onderscheidt deze niet getekende kunstwerken van doordeweekse gebruiksvoorwerpen. Charlotte Posenenske geldt als een sleutelfiguur op het raakvlak van Conceptuele kunst en Minimalisme. Ideeën als veranderlijkheid, participatie en samenwerking staan centraal in haar oeuvre. Ze was ervan overtuigd dat kunst sociale interactie kon beïnvloeden of de aandacht vestigen op sociale ongelijkheid. Zo werd Posenenske ook een van de voorlopers van de participatieve kunst. Haar werk was even kort als krachtig, van 1959 tot 1968. Ze zette haar artistieke carrière stop, studeerde sociologie, en ging met vakbonden aan het werk.