Net zoals bij de meeste van zijn werken is bij Weiner de taal zijn materiaal. Het werk wordt wel omschreven maar niet gerealiseerd. Zo ontstaat er een ‘mentaal’ kunstwerk dat alleen in een virtuele werkelijkheid kan bestaan. Het is de toeschouwer die in zijn verbeelding het werk herschept. Omgevingsfactoren spelen daarbij een belangrijke rol, omdat ze de stemming van de kijker gaan bepalen. Naarmate die stemming wisselt , zal ook de hoedanigheid van het werk veranderen. Belangrijk daarbij is wél dat de taal telkens aangepast wordt aan de plaats waar het werk getoond zal worden. Zo ontstaat er een grotere ontvankelijkheid bij de bezoekers. Het kunstwerk echt realiseren zou dus alleen maar beperkend werken. De tekst op de muur is niet door Weiner zelf geschilderd, maar wel naar zijn aanwijzingen. In dit speciaal voor Middelheim gerealiseerde werk heeft de kunstenaar verschillende betekenislagen gestopt. Zo verwijst ‘“IJzer en goud in de lucht. Stuifmeel en rook op de grond” naar de Eerste Wereldoorlog. Het ijzer in de lucht kan dan gezien worden als vliegtuigen, het stof op de grond als het gevolg van inslaande granaten.