Ook al gebruikt Kirkeby bakstenen en cement en ontwerpt hij zijn sculptuur als een architect - voorbereidende tekeningen en een maquette inbegrepen - een volwaardig gebouw maakt hij niet. Dit massief bouwsel gunt ons geen geruststellend dak boven het hoofd en dient tot niets. Of toch? In 1995 gebruikte Kirkeby zijn sculptuur als tentoonstellingspaviljoen voor enkele van zijn bronzen beelden. De baksteensculptuur confronteert de toeschouwer met zijn eigen kijk op kunst, architectuur, openbare ruimte en natuur. Kirkeby werpt een fysieke grens op, een kader voor onze blik. Het bouwsel is binnenin als een labyrint. Het parcours loopt regelmatig dood op gesloten kamers en blinde muren. Vanuit vogelperspectief bekeken oogt de baksteensculptuur dan weer uiterst overzichtelijk. In zijn grondplan wisselt Kirkeby telkens een cirkel af met een vierkant. Aan de voorzijde vormen twee cirkels de hoeken met daartussenin een vierkant; aan de achterzijde zit de cirkel in het midden en vormen twee vierkanten de hoeken. Cirkel en vierkant zijn zowat het keurmerk van de geometrische abstracte kunst.