Michel François heeft zich nooit beperkt tot één discipline maar gebruikt allerlei soorten materialen en media en combineert industriële en natuurlijke objecten, foto’s, video’s, sculpturen en installaties. Hij is gefascineerd door de “de tekens van het leven” zoals gebaren, geluiden, beelden en alledaagse gebruiken en gewoontes. In zijn vroege fotowerken uit de jaren tachtig, gepubliceerd in de vorm van posters en boeken zonder het noemen van de titel en context, laat François individuen in beweging zien (draaiend of springend) en in aanraking met objecten (het aantrekken van een trui of het gooien van een bal).
Met zijn werken maakt hij een soort inventaris van de wereld om ons heen, daarbij gebruik makend van een set van tegenstellingen. Soms zijn deze formeel zoals holle en bolle vormen, leeg en vol, licht en donker. Maar ook refereert hij aan andere tegenstellingen die gaan over maatschappelijke structuren zoals vrijheid en gevangenschap, werk en vrije tijd, rijkdom en armoede.
Het werk, een kubus, doet aan als een onvoltooide ruimte. Als een werf. Een werk in uitvoering. Wat het in wezen ook is. De combinatie van ‘rijke’ en ‘arme’ materialen valt op. Refererend naar de titel zou de installatie dus een metafoor voor de wereld waarin we leven kunnen zijn. Aarde, licht, lucht en water zijn in allerlei vormen aanwezig. Het is een uitnodigende ruimte, omdat er zoveel verschillende elementen en voorwerpen in te ontdekken zijn. Die verwijzen elk op zich wel ergens naar, maar die interpretatie kan alleen persoonlijk zijn. Zoals ieder op zich de wereld ander ervaart. François biedt alle elementen daartoe aan, maar neemt zelf geen standpunt in.