Shu Eguchi is het meest gekend voor het maken van sculpuren uit éénzelfde houtsoort, van de kamferboom. Inheems hout was een populair materiaal bij de Japanse avant-garde kunstenaars uit de jaren 1960. Ze benadrukten hun eigenheid in plaats van een algemene internationale stijl te imiteren. De sculpturen van Eguchi bestaan uit pure en eenvoudige simpele vormen, maar zijn met een complexe en rijke spiritualiteit beladen. Tegelijk zijn ze dus ook traditioneel Japans beeldhouwwerk.
Volgens de kunstenaar houdt het werk verband met het Shintoïsme, omschreven als de oerreligie van Japan. Het verwijst naar het ritueel waarbij de samurai-krijger het zwaard aanbiedt aan de goden. Het was zijn dierbaarste bezit en zo stelt hij symbolisch zijn leven in dienst van zijn clanhoofd.
De oudste rituele objecten (shintai) waren hoofdzakelijk juwelen, spiegels en zwaarden, attributen voor de zongodin Ameterasu. Shintai zijn voor het Shintoïsme geen representaties van natuurgeesten, maar containers waarin de kami of natuurgeesten huizen, om zo toegankelijk te zijn voor verering door mensen.
Volgens sommige bronnen is deze sculptuur is een voorontwerp voor een ‘Monument de l’Offrande du Sabre’, dat 4 meter lang is.
