In een afgelegen, wat vergeten deel van het Middelheimpark realiseerde Bijl een opgraving: een Romeinse Straat. Het lijkt allemaal zeer authentiek, compleet met afsluiting tegen al te opdringerige bezoekers. Zelf een informatiebord maakt het beeld volledig. Deze installatie is niet van een echte opgraving te onderscheiden. Alleen wie over de nodige geografische en historische kennis van de locatie beschikt, ziet in dat ze niet ‘echt’ is. Voor de doorsnee bezoeker is het een bijzondere plek, want wat er te zien is wijkt af van de norm, van het verwachtingspatroon. Het stoort de bezoeker niet dat dit werk op een ongewone plek ligt, dat verwacht hij net. Dat maakt het voor hem ook spannend. Een dergelijke installatie is typisch voor Guillaume Bijl. Wanneer de bezoeker toekomt is al het werk, de interpretatie al gedaan. Hij of zij kan alle informatie netjes aflezen en verwerken, met een minimum aan inspanning. Uiteraard verwijst dit werk naar het onkritische consumptiegedrag van de doorsnee-toerist, die niets in vraag stelt en klakkeloos aanneemt wat een gids of een infobord hem voorschotelt. En net omdat hij als consument zo weinig kritisch is, ziet hij niet in dat de ‘uitleg’ in wezen niet kan kloppen.
