Dit werk dat in 1987 opgesteld stond op de binnenkoer van het Jordaenshuis ter gelegenheid van de tentoonstelling 'Monumenta' en meer bepaald van Beeld in de Stad, heeft een uitgesproken architecturaal kararkter door de afmetingen en de compositie. De constructie bestaat uit drie delen: een monumentale rechtstaande monoliet, een trapezevormige stapeling met stenen en een horizontale stenen plaat. De twee verticale elementen worden van elkaar gescheiden door een enge ruimte. De stapeling van stenen is ongemetseld en de oppervlakte van de monoliet is bewerkt op de typische manier van Philippe Jacques tot een abstract bas-reliëf. Terwijl in de meeste van zijn werken het picturaal uitzicht primeert, heerst hier een evenwicht tussen drie plastische expressies: het monument is tegelijkerttijd schilderij, beeld en architectuur
