Dit werk, uit de jaren ’50, situeert zich in de sculpturale onderzoekingen van Lipsi. In deze periode is zijn hoofdbekommernis het volume in de ruimte tot leven te brengen. Het spelen van het licht op het witte marmer boeiden Lipsi mateloos. Tijdens zijn verblijf te Chartres kwam de kunstenaar reeds vroeger tot de overtuiging dat het licht één van de sensoriele eigenschappen van de ruimte is. Hij streeft dan ook voortdurend naar een zo intens mogelijke deelname van het licht in het vormleven. Vandaar ook het belang dat hij hecht aan openluchtsculptuur. Dit werk is een enig exemplaar, in taille directe.
