Hij onderzoekt in zijn werk het ongeloofwaardige van de idylle. Een grote metalen constructie draagt een glasplaat, waar je onderdoor kan lopen. Op de glasplaat is een grote video-still aangebracht, waarop men een park ziet. Bomen met een cirkelvormige open plek. De kunstenaar beweert dat dit beeld de kenmerken van een postkaart lijkt te hebben: onschuldig. Het beeld is gefilmd tijdens een reis in de winter naar het concentratiekamp Brezinka. De ronde open plek, een vijver, diende als strooiplaats voor de menselijke asse. De kloof tussen het idyllische van het beeld en de kennis van de achtergrond ervan maakt de ervaring des te beangstigender.
