'De Nor' bestaat uit een aantal basiselementen, die stuk voor stuk heel precies vormgegeven zijn. Allereerst verschijnt een groot traliewerk, een omheining gemaakt uit een duizendtal palen. Als we binnengaan via een van de twee poorten, zien we een vloer uit rood travertijn als podium, waarin een tekening van Tyfus is gegraveerd. Verder is er een betonnen tribune, een bar onder de tribune en een naam in neonlicht.
De naam is ontstaan uit Tyfus’ fascinatie voor het woord “nor”, uit zijn zwak voor stripverhaaltaal.
Het is een expliciete keuze om De Nor aan de grens van het park te leggen, vlak naast de hoofdingang. De plek wurmt zich hier op een bijna onmogelijke manier in een openluchtmuseum. De grens van het park wordt een grensovergang. Het werk is als een sluis of een sas, een doorgangshuis voor mensen die aanspoelen, wachten en weer doorgaan, blijven en vertrekken. De precieze plek wordt bovendien in grote mate bepaald door de vorm van het park, door de locatie van de bomen. Het traliewerk slingert zich tussen de bomen. De tribune en het vlakkevloerpodium bevinden zich op een open plek. Daardoor is De Nor een afgesloten ruimte met een poreuze grens, waarbij sommige bomen plots in De Nor staan en rododendrons elkaar zullen terugzoeken doorheen het traliewerk. Twee poorten zorgen voor duidelijkheid. De ene poort zorgt ervoor dat De Nor van Tyfus toegankelijk is vanuit het beeldenpark, tijdens de openingsuren. Deze poort sluit wanneer de andere poort de plek opent vanop de straat, van buiten het park. De tweede poort is dus een alternatieve ingang tot het park, links van de hoofdingang. Wanneer de tweede poort opent vanop de straat, is het park nog zo groot als De Nor, een plek met een zekere intimiteit, half verstopt in het struikgewas. De tribune ontvangt de toeschouwers, die met hun hoofd in het gebladerte komen voor wat zich afspeelt op het vlakkevloerpodium. De bar lest verder de dorst. Het zijn de noodzakelijke elementen voor een plek zoals Tyfus ze graag ziet, de rudimentaire bouwstenen om mensen bij elkaar te brengen. Cruciaal zijn uiteraard de activiteiten die er plaatsvinden en de mensen die er als performers of toeschouwers naartoe komen.
In 2018 nam Dennis Tyfus deel met de Nor aan de zomertentoonstelling Experience Traps in het kader van het barokjaar. Deze sculpturale installatie wordt door de kunstenaar in de zomermaanden geprogrammeerd met performances en kleine concerten. Het werk bestaat dus voluit bij gratie van die aanwezigheid van de kunstenaar. De zomers van 2018 en 2019 waren zo een lange aaneenschakeling van openluchtconcerten, lezingen en performances.
