In Grass Breathing suggereert een met verse zoden gemaakte heuvel in het midden van een stuk grasland de aanwezigheid van het lichaam van de kunstenaar. Mendieta ademt in en uit, en de beweging van haar lichaam doet de zoden op en neer gaan.
Ze beschouwt zichzelf als een natuurelement en een element in de natuur, een proces waardoor ze in die natuur opgaat en pure energie wordt. Ze is het verbrande hout, het zand dat wegspoelt door de golven, het mos op de schors, de ingekerfde rots, de bundel takken, het bloemperk, het tot ijs gestolde water – in een staat van voortdurende mutatie. In werken als Silueta Verde, Burial Pyramid en Grass Breathing onderzoekt ze ideeën die verband houden met de dood en de terugkeer van het lichaam naar de aarde. Soms gaat ze letterlijk in een graf liggen. Op andere momenten kiest ze voor een uitbeelding die abstracter is, waarbij ze (de vorm van) haar lichaam subtiel herenigt met de natuur.
Super-8 film in kleur van 3:08 minuten overgezet naar HD digitale drager, één uit editie van 8, die een performance van Ana Mendieta vastlegt.
