1ste editie van uit een oplage van 21 van Michel Francois voor de Middelheim Promotors. Gemaakt in 2020 ter gelegenheid van de activatie van het kunstwerk 'Résidence Terrestre' in het Collectiepaviljoen. De editie lijkt zo uit 'Résidence Terrestre' te komen, waar gelijkaardige opgevulde broekzakken worden geïntegreerd in een ruimtelijke installatie.
Als de kunstenaar zijn werk tentoonstelt dan activeert hij het door telkens nieuwe elementen toe te voegen of te herdenken. Deze vorm van ‘recyclage’ probeert de betekenis van het werk open en actief te houden en zorgt ervoor dat er steeds nieuwe mogelijkheden ontstaan. Deze editie is hier het perfecte voorbeeld van. De sculpturen met opgevulde broekzakken zijn ontstaan in een vroege periode van de kunstenaar zijn oeuvre. Toen zijn toenmalige partner zwanger was van hun eerste kind, zag hij haar buik alsmaar groeien zonder dat dat hij kon zien wie of wat daar groeide. Als man kon hij niets anders doen dan zijn handen in zijn zakken steken en wachten terwijl zijn vrouw het ‘harde’ werk deed en de zwangerschap volbracht. Deze intieme anekdote uit zijn privé-leven heeft hem als kunstenaar geïnspireerd tot nadenken over de ruimtelijke kwaliteiten van een vouw of een zak, als een volume waarin je op de tast beweegt, maar nooit visueel. Het is een ‘blinde ruimte’, net zoals de buik van zijn partner dat was. Door de zakken op te vullen met gips, neemt de zak een ellipsvorm aan: het wordt een soort oog, maar blind, niets ziend.
