Van Overmeiren put inspiratie uit de onuitputtelijke maalstroom van beelden die eigen is aan onze tijd en laat de historisch vastgelegde interpretaties van en tussen beelden los. Haar “fictieve sculpturen” zijn opgebouwd zijn uit een veelheid aan referenties uit zowel de hoge als lage cultuur: van cartoons tot pre- Colombiaanse motieven, van museale scenografieën tot Pokémon. Ze kiest bewust voor keramiek omdat het een traditioneel medium is, dat al eeuwenlang overal ter wereld wordt gebruikt. Door klei te bakken, verharden de moleculen en versteent een beeld letterlijk. Het is dus een manier om een element uit onze vluchtige beeldcultuur voor lange tijd een vaste vorm te geven. De beelden die Van Overmeiren maakt zijn letterlijk gelaagd, en de relatie tussen alle verschillende beeldlagen roept voortdurend nieuwe betekenissen op. Ook de vorm die de sculpturen aannemen verandert doorheen verschillende media. Ze verschijnen als ‘props’ in een compositie, installatie of tekening, of als protagonisten van een video- of audiostuk met een eigen scenario en stem. Overmeiren denkt na over hoe een specifiek beeld of een volledige beeldtaal ontstaat, hoe de vormen betekenisdragers worden, en hoe deze betekenis verandert – doorheen de tijd of doorheen verschillende culturen. De beer is een vehikel voor oude mythes die zich als archetypes tot de dag van vandaag in onze cultuur manifesteren. Enerzijds krijgt de beer zachte schattige eigenschappen toegewezen anderzijds blijft hij een mythisch gevaarlijk dier. Dit legt de perversheid van de menselijke connotatie bloot. Het werk ‘The Voyage of the Mascot’ is vormelijk representatief voor de geschiedenis van “het standbeeld”. Vaak een verwezenlijking van een glorieus moment in de geschiedenis van de mensheid. Deze drang naar standvastige interpretatie van een beleving wordt als het ware uitgehold door een zwarte worm met een mensenhoofd. Dit staat symbool voor het verteren van betekenis. De aanvankelijk defensieve indruk van het beeld krijgt hierdoor ook een eerder tere tweede indruk. Hij draagt een dubbel gezicht als reflectie op de dualiteit van het hedendaagse, de al te menselijke drang emoties te willen categoriseren of te polariseren.
