Koba De Meutter bevraagt de status van een object als sculptuur, als structuur of als gereedschap en plaatst de mens in een wisselende positie van kijker, passant of gebruiker. In gerichte acties en toevallige gebeurtenissen combineert ze gevonden materiaal en architecturale elementen met sculpturen, vaak in de openbare ruimte. Ze daagt de houding van de mens en zijn nevenschikking tot het object uit. Met haar Takdrager 2017 geeft ze een gesnoeide tak terug aan een boom. Ze alludeert op begrippen als substituut, prothese en surrogaat, maar tegelijk zoekt ze naar de mogelijkheid tot een symbolisch herstel van wat verloren ging.
