Zoals een elektrisch circuit gesloten kan zijn zodat de stroom ongehinderd kan stromen, zo is de opstelling van deze installatie dat ook. Elk van de 12 figuurtjes richt een spot op het aangezicht van een beeld, terwijl ze zelf ook rechtstreeks in het licht kijken. Iedereen schijnt en wordt beschenen. Er loopt dus zowel letterlijk als figuurlijk een ononderbroken stroom door de opstelling. Daarnaast straalt de opstelling diezelfde geslotenheid uit. Als toeschouwer, als buitenstaander dring je niet door tot deze figuurtjes. Hun bizarre leefwereld is op zijn minst vreemd te noemen. Waarom doen ze dit? Met de vraagstelling groeit ook het besef dat het een open vraag zal blijven, dat hun drijfveren ver van de onze staan.
