Caroline Coolen is één van de weinige beeldhouwers die met hand en macht werkt vanuit een traditioneel “wroeten” aan wat vandaag nog een relevant beeldhouwwerk kan zijn in een tijd waarin nagenoeg alles verdampt in het virtuele. Zij produceert haar kunst met referenties aan planten, figuren, volkskunst en aan de dichotomie tussen cultuur en natuur. Distel Solitair is een werk dat zowel binnen als buiten kan functioneren en aangeeft hoe in de natuur zelfs het abjecte een plaats opeist die (helemaal) niet wordt gewenst door de mens. Deze sculptuur “monumentaliseert” als het ware het ongewenste in ons ongerept idee over de natuur maar kan uiteraard ook een metafoor zijn voor migratie. Caroline Coolen bekleedt met haar brede oeuvre een uniek plaats in het kunsten-landschap.
