Door zijn interesse in de Zuidamerikaanse cultuur werd Van Breedam onvermijdelijk geconfronteerd met het werk van Gabriël Garcia Marquez. Het lezen van ‘De kolonel krijgt nooit post’ - over een oud¬revolutionair die al jaren vruchteloos wacht op zijn pensioengeld en blijft wachten terwijl zijn leefsituatie er dagelijks op achteruit gaat - maakte bij hem iets wakker. In zijn typische assemblagetechniek heeft Van Breedam een beeld geschapen van de kolonel dat beantwoordt aan Marquez' beschrijving: op zijn hoofd een ‘staalkleurige borstel’ als een hanenkam, verder ‘een dorre man met stevige botten die met bouten aaneengedraaid lijken. Alleen zijn levendige ogen verhinderen dat hij eruitziet alsof hij op sterk water geconserveerd is.’ Dit werk is een uniek exemplaar.
