Een bronzen rechterbeen zet voet in de aarde van het Middelheimmuseum.
Henk Visch heeft een opmerkelijk gevoel voor de wisselwerking tussen beeld en taal. ‘Noch Einmal’, heet dit werk. Wat zal dit been ‘nog één keer’ doen? Het suggereert beweging maar is tegelijk bewegingsloos. Het is zwaar en stevig maar ook wankel. Dit spanningsveld tussen stilstand en beweging intrigeert Henk Visch. Het beeld ziet er eenvoudig uit maar geeft geen eenduidige betekenis prijs. Het prikkelt ons associatievermogen. Voor Visch vormt de betekenis van een werk zich tijdens het kijken ernaar. ‘Noch Einmal’ heeft een onbeperkte oplage. De naam verwijst naar het recyclen van het originele ontwerp: elke keer dat Visch een exemplaar verkoopt, laat hij nog een nieuw exemplaar gieten. Noch einmal?
