Het leven en werk van de Duitse beeldhouwer, dramaturg en graficus Ernst Barlach is getekend door oorlog. Hij werd geboren in het oorlogsjaar 1870, toen Duitsland verwikkeld raakte in een conflict met Frankrijk dat aan 215 duizend mensen het leven zou kosten. Hij maakte de Eerste Wereldoorlog mee, die een veelvoud aan levens vergde. Hij stierf, door de nazi's verguisd, belasterd en monddood gemaakt als 'entartete' kunstenaar, in 1938 aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog.
Na de Eerste Wereldoorlog werd hij een fel pacifist en tegenstander van oorlogen en uitte protest in zijn artisteke praktijk. Dit creëerde grote spanningen met het Nazi regime en de meeste van zijn werken zijn geconfisceerd als "Entartete Kunst". Hij kreeg een tentoonstellingsverbod en ontslag uit kunstacademies, zoals ook Käte Kollwitz en Wilhelm Lehmbruck.
Dit volkse tafereel, een herdersknaap die op een schalmei speelt, is heel erg typisch voor de laatste jaren van Barlachs carrière. De hevige expressieve vormen van voorheen hebben plaats gemaakt voor een veel sterkere verinnerlijking. De reden daartoe kan een logische evolutie zijn binnen zijn oeuvre, maar volgens sommigen ook een toegeving aan het nazi-regime. Met een volks thema zoals een herder droeg je volgens de nazifilosofie bij tot de verheffing van het Duitse volk. Een iets gematigder stijl aanhouden was een middel dat vele kunstenaars aanwendden om toch nog kunst te maken. Maar de herder is geen trotse figuur, gebukt onder een zware deken maakt hij een zeer geïsoleerde en in zichzelf besloten indruk.
